Persoonlijk had ik nooit verwacht dat Steve Earle een compleet album zou wijden aan zijn vriend en mentor Townes van Zandt. De magie van Townes richting Steve is overduidelijk, en de invloed heeft een grondige impact nagelaten bij de zeer jonge Earle. Op een vergelijkbare wijze was Steve Earle ook weer inspirerend voor een jongere generatie. Earle heeft zijn eigen talenten ondertussen ruim verzilverd, en Townes lijkt tegenwoordig meer populair dan tijdens zijn laatste jaren in leven. Overigens, als bij iemand Townes’ nalatenschap in respectvolle handen ligt, dan zijn het zondermeer die van Steve Earle. Steve’s eigen carrière mist wat mij betreft al een paar jaar de passie en gedrevenheid van zijn vroege werk. Earle is duidelijk zoekend naar inspiratie. (Luisterend naar Ramblin’ Jack Elliott’s laatste cd zou ik het productieschap van Joe Henry eens serieus overwegen. En neem dan ook meteen David Hidalgo en Van Dyke Parks erbij vragen!) Iemand die zoekt loopt onwillekeurige tegen zijn eigen bronmateriaal op, waarbij je kunt stellen dat deze plaat een logische consequentie is. Earle zoekt zichzelf en vindt Townes. Back to basic! Tijdens de opnames moet Earle net zo oud zijn geweest als de leeftijd waarop Townes stierf, iets wat terdege een retrospectief element genoemd kan worden.

Kan mij best voorstellen dat tijdens de opnames van Townes het bloed van Earle als vanouds gezond is gaan borrelen. Nagenoeg iedere muziekliefhebber van dit genre is bekend met de opmerkelijke songs van de destructieve Townes van Zandt. Een hele generatie Texanen en muziekliefhebbers dragen uiteindelijk zijn bijna onuitputtelijk oeuvre op handen. Het album Townes verschijnt in meerdere uitvoeringen, maar iedereen zal het eens zijn over deze inhoud. Deze plaat bevat weliswaar van Zandt’s songs, maar het jasje waarin deze nummers zijn gegoten is overduidelijk van het signatuur van Steve Earle. Een van de mooiste uitvoeringen vind ik Brand New Companion, vanwege zijn bluesy benadering, met een fenomenaal droge footstompin’ beat. Ook het superzoete Quicksilver Daydreams of Maria brengen duidelijk Earle’s liefde voor zijn voormalige vriend tot leven. Vergelijkingen treffen tussen beide heren daar waag ik mij niet aan. Zelden dat ik voorkeur geef aan de interpretatie boven het origineel, maar Steve’s stijl heeft wel iets zeer eigens. Ik hoop dat Earle tijdens dit coveralbum zichzelf opnieuw heeft gevonden. Deze plaat overtuigt, alvast een geruststellende gedachte om mee te beginnen. Echtgenote Allison en zoon Townes vind je eveneens terug op deze relativerende plaat die op 12 mei verschijnt.